Το ζήτημα «βιταμίνη D τρόφιμα και συνιστώμενη κατανάλωση» απασχολεί ιδιαίτερα τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ) κατά τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με αυτόν, η ιδανική ημερήσια πρόσληψη βιταμίνης D προσεγγίζει τα 5 μg (200 IU) καθημερινά για τα παιδιά και τους ενήλικες μέχρι 50 ετών (συμπεριλαμβάνονται οι έγκυες και οι θηλάζουσες), 10 μg (400 IU) για τα άτομα 51-65 ετών και 15 μg (600 IU) για τα άτομα μεγαλύτερα από 65 ετών.
Στην Ευρώπη, οι εθνικές συστάσεις για την πρόσληψη της βιταμίνης D διαφέρουν από χώρα σε χώρα, αλλά τείνουν να είναι υψηλότερες. Συγκριτικά, το Ινστιτούτο Ιατρικής των ΗΠΑ (Institute of Medicine, IOM) συστήνει την πρόσληψη 15 μg βιταμίνης D την ημέρα για τα άτομα ηλικίας 1-70 ετών, και 20 μg για τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Αυτές οι δημοσιευμένες συστάσεις του IOM για το θέμα «βιταμίνη D, τρόφιμα» αντανακλούν μια σημαντική αύξηση σε σχέση με την προηγούμενη έκδοσή τους: τρεις φορές αύξηση της συνιστώμενης πρόσληψης βιταμίνης D στα παιδιά και μιάμιση με τρεις φορές αύξηση για τους ενήλικες μέχρι την ηλικία των 70 ετών, λαμβάνοντας υπόψη τη σημαντική πρόοδο της έρευνας στο πεδίο της βιταμίνης D.
«Βιταμίνη D τρόφιμα»: ανώτατα ασφαλή όρια για παιδιά και βρέφη
Οι κυριότερες διαιτητικές πηγές της βιταμίνης D περιλαμβάνουν το συκώτι ψαριού και τα έλαια από αυτό, τα λιπαρά ψάρια και τον κρόκο του αυγού, καθώς και τα εμπλουτισμένα τρόφιμα, όπως τα εμπλουτισμένα δημητριακά, το γάλα και το βούτυρο. Το ανώτατο ασφαλές όριο για την πρόσληψη της βιταμίνης D, το οποίο έχει τεθεί από την Ευρωπαϊκή Επιστημονική Επιτροπή των Τροφίμων είναι τα 25 μg την ημέρα για τα βρέφη και τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 10 ετών, και τα 50 μg την ημέρα για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Συγκριτικά, το Ινστιτούτο Ιατρικής των ΗΠΑ έχει ορίσει ως ανώτατο ασφαλές όριο για τη βιταμίνη D τα 25 μg την ημέρα για τα βρέφη 0-6 μηνών, τα 37,5 μg για τα βρέφη 6-12 μηνών, τα 62,5 μg για τα παιδιά 1-3 ετών, τα 75 μg για τα παιδιά 4-8 ετών και τα 100 μg για τα άτομα άνω των 9 ετών.
Το ζήτημα «βιταμίνη D τρόφιμα και συνιστώμενη κατανάλωση» απασχολεί ιδιαίτερα τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ) κατά τα τελευταία χρόνια